Miejsce pod słońcem
Piękna opalenizna to symbol urody i zdrowia. Kojarzy się z wypoczynkiem, dobrze wykorzystanym urlopem.
Na Ziemi praktycznie nie ma stworzeń, które mogłyby istnieć bez światła słonecznego. Dzięki słońcu żyjemy, jego promienie budzą nas rano do życia. Ale ile tego światła potrzebujemy w rzeczywistości? I jakie są „ciemne strony” jasności?
Nie jest tajemnicą, że potrzebujemy odpowiedniej dawki promieniowania ultrafioletowego do produkcji witaminy D.
Dzieje się to poprzez skórę. Obserwacje wskazują, że ekspozycja na światło słoneczne poprawia nastrój i podnosi witalność. To jest to normalna reakcja organizmu, wypracowana na drodze ewolucji.
Dawniej ludzie potrzebowali witaminy D, aby przeżyć. W dzisiejszym świecie, dążenie do złotej opalenizny, stało się obsesją.
Naukowo udowodniono istnienie uzależnienia od wystawiania się na promienie słoneczne oraz fanatycznego korzystania z solarium. Jednak wszyscy wiemy, że długie przebywanie na słońcu powoduje raka skóry, starzenie się komórek i zmniejszenie odporności.
Aby zwiększyć prawdopodobieństwo zachorowania na raka skóry, należy przebywać na słońcu w godzinach jego największej aktywności, wystawiać ciało na promienie ultrafioletowe przez długi czas bez stosowania ochrony przeciwsłonecznej.
Dla zdrowia psychicznego i fizycznego należy jak najdłużej przebywać na świeżym powietrzu. Jednak należy pamiętać, że najbezpieczniejsze słońce jest o poranku. Nie zapominajmy o kremach przeciwsłonecznych i ochronie tych części ciała, których nie zasłania odzież. Ważne są również wszelkie nakrycia głowy i okulary przeciwsłoneczne.
A najlepiej siedzieć w cieniu, i tam dotrze potrzebna nam dawka „ultrafioletu”.
Linki:
Studying risk factors for skin cancer development
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28711897